-
1 inridiculum
irrīdĭcŭlum ( inr-), i, n. [irrideo], a laughing-stock:irridiculo habere,
to make a laughing-stock of, Plaut. Poen. 5, 4, 10:irridiculum esse,
to be a laughing-stock, id. Cas. 5, 2, 3. -
2 irridiculum
irrīdĭcŭlum ( inr-), i, n. [irrideo], a laughing-stock:irridiculo habere,
to make a laughing-stock of, Plaut. Poen. 5, 4, 10:irridiculum esse,
to be a laughing-stock, id. Cas. 5, 2, 3. -
3 inrisus
1.irrīsus, a, um, Part., from irrideo.2.irrīsus ( inr-), ūs, m. [irrideo], a scoffing, mocking, mockery, derision:irrisu coarguere aliquid,
Plin. 28, 8, 29, § 114:irrisum pueri sperans,
Tac. A. 13, 15:irrisui esse,
to be a laughing-stock, Caes. B. C. 2, 15:hostibus irrisui fuit,
Tac. A. 14, 39; id. H. 1, 7:scripsisse eos non sine irrisu generis humani arbitror,
Plin. 37, 9, 40, § 124:irrisui haberi,
to be made a laughing-stock of, be made game of, App. M. 5, p. 172:ab irrisu,
out of mockery, Liv. 7, 10. -
4 irrisus
1.irrīsus, a, um, Part., from irrideo.2.irrīsus ( inr-), ūs, m. [irrideo], a scoffing, mocking, mockery, derision:irrisu coarguere aliquid,
Plin. 28, 8, 29, § 114:irrisum pueri sperans,
Tac. A. 13, 15:irrisui esse,
to be a laughing-stock, Caes. B. C. 2, 15:hostibus irrisui fuit,
Tac. A. 14, 39; id. H. 1, 7:scripsisse eos non sine irrisu generis humani arbitror,
Plin. 37, 9, 40, § 124:irrisui haberi,
to be made a laughing-stock of, be made game of, App. M. 5, p. 172:ab irrisu,
out of mockery, Liv. 7, 10. -
5 dē-rīdīculus
dē-rīdīculus adj., very laughable, ridiculous: deridiculum esse se reddere, etc., L. dub.—As subst n., an object of ridicule, laughing stock, mockery: deridiculo esse, Ta.: per deridiculum auditur, Ta.: corporis, ludicrousness, Ta. -
6 inrīsus (irr-)
inrīsus (irr-) ūs, m [RID-], a scoffing, mocking, mockery, derision: inrisui fore, be a laughing-stock, Cs., Ta.: linguam ab inrisu exserens, out of mockery, L. -
7 iocus
iocus ī (plur. also ioca, iocorum, n), m [IA-], a jest, joke: iocum movere, S.: ioci causā, for the sake of the joke: ioca atque seria cum humillimis agere, S.: seria ac iocos celebrare, L.: conviva ioco mordente facetus, Iu.: agitare iocos cum aliquo, O.: Seu tu querelas sive geris iocos, H.: ne ioco quidem mentiretur, N.: ioco seriove, L.: neu sis iocus, a laughing-stock, H.: extra iocum, bellus est, joking aside.—Person.: quam Iocus circumvolat et Cupido, the god of jests, H.—A trifle, jest: Ludum iocumque dicet fuisse illum, child's play, T.: ne tibi ludus et iocus fuisse Hispaniae tuae videbuntur! L. -
8 lūdibrium
lūdibrium ī, n [ludus], a mockery, derision, wantonness: ne per ludibrium interiret regnum, by wantonness, L.: fortunae: casūs, L.: ad ludibrium stolidae superbiae, L.: fratris, L.: sive ludibrium oculorum sive vera species, Cu.— An object of mockery, laughing-stock, butt, jest, sport: ludibrio haberi, T.: ne ludibrio simus inimicis: (Brutus) ludibrium verius quam comes, L.: nisi ventis Debes ludibrium, H.: nec dubie ludibrio esse miserias suas, Cu.— A dishonoring: ludibria meorum, Cu.* * *mockery; laughingstock -
9 deridiculum
laughing-stock; absurdity, rediculous thing; ridiculousness; ridicule (L+S) -
10 morio
fool, idiot kept as a laughing-stock; jester (Erasmus) -
11 illudo
illūdo ( inl-), si, sum, 3 (acc. to the first conj. illudiabant, Gell. 1, 7, 3; perf. subj. inlusseris, Cic. Lael. 26, 99 Bait., Lahm.), v. n. and a. [in-ludo].I.Neutr., to play at or with any thing, to sport with, amuse one's self with (syn. colludo; cf. ludificor).A.In gen. (very rare):B.illudo chartis,
amuse myself with writing, Hor. S. 1, 4, 139:ima videbatur talis illudere palla,
Tib. 3, 4, 35.—In partic., pregn.1. (α).With dat.:(β).ut ne plane videaris hujus miseri fortunis et horum virorum talium dignitati illudere,
Cic. Rosc. Am. 19, 54:ut semper gaudes illudere rebus Humanis!
Hor. S. 2, 8, 62:illudere capto,
Verg. A. 2, 64:discrimini publico,
Suet. Tib. 2:inlusit Neroni fortuna,
Tac. A. 16, 1 init.; cf. id. ib. 15, 72 fin. —In aliquem or aliquo:(γ).ego te pro istis factis ulciscar, ut ne impune in nos illuseris,
Ter. Eun. 5, 4, 20; cf.:quae cum dixisset in Albucium illudens,
Cic. de Or. 3, 43, 171:adeon' videmur vobis esse idonei, In quibus sic illudatis?
Ter. And. 4, 4, 19.—Absol.:2.illuseras heri inter scyphos, quod dixeram controversiam esse, etc.,
Cic. Fam. 7, 22. —To sport or fool away a thing, i. e. to destroy or waste in sport; in mal. part., to violate, abuse ( poet. and in post-Aug. prose).(α).With dat.:(β).cui (frondi) Silvestres uri assidue capraeque sequaces Illudunt,
Verg. G. 2, 375:pecuniae illudere,
Tac. H. 2, 94 fin.:C. Caesar etiam matri ejus illusit,
id. A. 15, 72:pueritiae Britannici,
id. ib. 13, 17:feminarum illustrium capitibus,
Suet. Tib. 45.—Absol.:II.tum variae illudant pestes,
Verg. G. 1, 181.—Act. (in all the meanings of I.).A.In gen., to play at or with any thing ( poet. and very rare):B.illusas auro vestes,
i. e. lightly interwoven, Verg. G. 2, 464 (dub. al. inclusas); imitated by Avien. Perieg. 1258; cf. the periphrase: illusa pictae vestis inania, Prud. steph. 14, 104.—In partic., pregn.1.To scoff or mock at, to make a laughing-stock of, to ridicule (so most freq.):2.satis superbe illuditis me,
Ter. Phorm. 5, 8, 22:ut is, qui illusus sit plus vidisse videatur. Quid autem turpius quam illudi?
Cic. Lael. 26, 99:miseros,
id. de Or. 2, 58, 237:illusi ac destituti,
id. Quint. 16, 51:facetiis illusus,
Tac. A. 15, 68:pergisne eam, Laeli, artem illudere, in qua primum excello ipse?
Cic. Rep. 1, 13:artes,
Ov. M. 9, 66:ipsa praecepta (rhetorum),
Cic. de Or. 1, 19, 87:illud nimium acumen (opp. admirari ingenium),
id. ib. 1, 57, 243:voces Neronis, quoties caneret,
Tac. A. 14, 52: verbis virtutem superbis, [p. 887] Verg. A. 9, 634.—To destroy, ruin, violate, abuse (very rare):vitam filiae,
Ter. And. 5, 1, 3: illusique pedes (i. e. crapulā) vitiosum ferre recusant Corpus, ruined, i. e. staggering, Hor. S. 2, 7, 108:corpus alicujus,
Tac. A. 1, 71. -
12 inludo
illūdo ( inl-), si, sum, 3 (acc. to the first conj. illudiabant, Gell. 1, 7, 3; perf. subj. inlusseris, Cic. Lael. 26, 99 Bait., Lahm.), v. n. and a. [in-ludo].I.Neutr., to play at or with any thing, to sport with, amuse one's self with (syn. colludo; cf. ludificor).A.In gen. (very rare):B.illudo chartis,
amuse myself with writing, Hor. S. 1, 4, 139:ima videbatur talis illudere palla,
Tib. 3, 4, 35.—In partic., pregn.1. (α).With dat.:(β).ut ne plane videaris hujus miseri fortunis et horum virorum talium dignitati illudere,
Cic. Rosc. Am. 19, 54:ut semper gaudes illudere rebus Humanis!
Hor. S. 2, 8, 62:illudere capto,
Verg. A. 2, 64:discrimini publico,
Suet. Tib. 2:inlusit Neroni fortuna,
Tac. A. 16, 1 init.; cf. id. ib. 15, 72 fin. —In aliquem or aliquo:(γ).ego te pro istis factis ulciscar, ut ne impune in nos illuseris,
Ter. Eun. 5, 4, 20; cf.:quae cum dixisset in Albucium illudens,
Cic. de Or. 3, 43, 171:adeon' videmur vobis esse idonei, In quibus sic illudatis?
Ter. And. 4, 4, 19.—Absol.:2.illuseras heri inter scyphos, quod dixeram controversiam esse, etc.,
Cic. Fam. 7, 22. —To sport or fool away a thing, i. e. to destroy or waste in sport; in mal. part., to violate, abuse ( poet. and in post-Aug. prose).(α).With dat.:(β).cui (frondi) Silvestres uri assidue capraeque sequaces Illudunt,
Verg. G. 2, 375:pecuniae illudere,
Tac. H. 2, 94 fin.:C. Caesar etiam matri ejus illusit,
id. A. 15, 72:pueritiae Britannici,
id. ib. 13, 17:feminarum illustrium capitibus,
Suet. Tib. 45.—Absol.:II.tum variae illudant pestes,
Verg. G. 1, 181.—Act. (in all the meanings of I.).A.In gen., to play at or with any thing ( poet. and very rare):B.illusas auro vestes,
i. e. lightly interwoven, Verg. G. 2, 464 (dub. al. inclusas); imitated by Avien. Perieg. 1258; cf. the periphrase: illusa pictae vestis inania, Prud. steph. 14, 104.—In partic., pregn.1.To scoff or mock at, to make a laughing-stock of, to ridicule (so most freq.):2.satis superbe illuditis me,
Ter. Phorm. 5, 8, 22:ut is, qui illusus sit plus vidisse videatur. Quid autem turpius quam illudi?
Cic. Lael. 26, 99:miseros,
id. de Or. 2, 58, 237:illusi ac destituti,
id. Quint. 16, 51:facetiis illusus,
Tac. A. 15, 68:pergisne eam, Laeli, artem illudere, in qua primum excello ipse?
Cic. Rep. 1, 13:artes,
Ov. M. 9, 66:ipsa praecepta (rhetorum),
Cic. de Or. 1, 19, 87:illud nimium acumen (opp. admirari ingenium),
id. ib. 1, 57, 243:voces Neronis, quoties caneret,
Tac. A. 14, 52: verbis virtutem superbis, [p. 887] Verg. A. 9, 634.—To destroy, ruin, violate, abuse (very rare):vitam filiae,
Ter. And. 5, 1, 3: illusique pedes (i. e. crapulā) vitiosum ferre recusant Corpus, ruined, i. e. staggering, Hor. S. 2, 7, 108:corpus alicujus,
Tac. A. 1, 71. -
13 inrideo
irrīdĕo ( inr-), rīsi, rīsu, 2, v. n. and a. [1. in-rideo] (collat. form irrīdo, ĕre, M. Brutus ap. Diom. p. 378 P.).I.Neutr., to laugh at a person or thing, to joke, jeer:II.irrides in re tanta,
Ter. Heaut. 5, 2, 29; id. And. 1, 2, 33:tam aperte,
id. Phorm. 5, 7, 63:Caesar mihi irridere visus est,
Cic. Att. 12, 6, 3:Lemnii irridentes responderunt,
Nep. Milt. 1, 5; cf.:multum irridentibus,
Tac. A. 1, 8:qui irrident, quod, etc.,
Cic. Off. 1, 35, 128:et ille irridens... inquit,
Suet. Galb. 4:irridens respondit,
id. Tib. 52.—Act., to mock, ridicule, laugh to scorn:bonis tuis rebus meas res irrides malas,
Plaut. Trin. 2, 4, 45:venis ultro irrisum dominum,
id. Am. 2, 1, 40:nos,
Ter. Eun. 5, 7, 17:per jocum deos irridens,
Cic. N. D. 2, 3, 7:Romam atque contemnere,
id. Agr. 2, 35, 96:vos ab illo irridemini,
id. Ac. 2, 39, 123:semel irrisus,
Hor. Ep. 1, 17, 58:perpessus es non irridendam moram,
Plin. Pan. 63, 2:quae irrideri ab imperitis solent,
Cic. Fin. 3, 22, 75:irrisam sine honore ratem Sergestus agebat,
Verg. A. 5, 272:vox praeconis irrisa est,
Suet. Claud. 21:tantam irridendi sui facultatem dare,
Cic. Div. 2, 17, 39.— Aliquem irrisum habere, to make a laughing-stock:me impune irrisum esse habitum,
Plaut. Ep. 3, 4, 83.—Hence, irrī-denter, adv., jeeringly, scoffingly (anteand post-class.): petit, Laber. ap. Charis. p. 181 P. (Com. Fragm. v. 93 Rib.):admonere,
Aug. Ep. 5 med. -
14 irrideo
irrīdĕo ( inr-), rīsi, rīsu, 2, v. n. and a. [1. in-rideo] (collat. form irrīdo, ĕre, M. Brutus ap. Diom. p. 378 P.).I.Neutr., to laugh at a person or thing, to joke, jeer:II.irrides in re tanta,
Ter. Heaut. 5, 2, 29; id. And. 1, 2, 33:tam aperte,
id. Phorm. 5, 7, 63:Caesar mihi irridere visus est,
Cic. Att. 12, 6, 3:Lemnii irridentes responderunt,
Nep. Milt. 1, 5; cf.:multum irridentibus,
Tac. A. 1, 8:qui irrident, quod, etc.,
Cic. Off. 1, 35, 128:et ille irridens... inquit,
Suet. Galb. 4:irridens respondit,
id. Tib. 52.—Act., to mock, ridicule, laugh to scorn:bonis tuis rebus meas res irrides malas,
Plaut. Trin. 2, 4, 45:venis ultro irrisum dominum,
id. Am. 2, 1, 40:nos,
Ter. Eun. 5, 7, 17:per jocum deos irridens,
Cic. N. D. 2, 3, 7:Romam atque contemnere,
id. Agr. 2, 35, 96:vos ab illo irridemini,
id. Ac. 2, 39, 123:semel irrisus,
Hor. Ep. 1, 17, 58:perpessus es non irridendam moram,
Plin. Pan. 63, 2:quae irrideri ab imperitis solent,
Cic. Fin. 3, 22, 75:irrisam sine honore ratem Sergestus agebat,
Verg. A. 5, 272:vox praeconis irrisa est,
Suet. Claud. 21:tantam irridendi sui facultatem dare,
Cic. Div. 2, 17, 39.— Aliquem irrisum habere, to make a laughing-stock:me impune irrisum esse habitum,
Plaut. Ep. 3, 4, 83.—Hence, irrī-denter, adv., jeeringly, scoffingly (anteand post-class.): petit, Laber. ap. Charis. p. 181 P. (Com. Fragm. v. 93 Rib.):admonere,
Aug. Ep. 5 med. -
15 irrido
irrīdĕo ( inr-), rīsi, rīsu, 2, v. n. and a. [1. in-rideo] (collat. form irrīdo, ĕre, M. Brutus ap. Diom. p. 378 P.).I.Neutr., to laugh at a person or thing, to joke, jeer:II.irrides in re tanta,
Ter. Heaut. 5, 2, 29; id. And. 1, 2, 33:tam aperte,
id. Phorm. 5, 7, 63:Caesar mihi irridere visus est,
Cic. Att. 12, 6, 3:Lemnii irridentes responderunt,
Nep. Milt. 1, 5; cf.:multum irridentibus,
Tac. A. 1, 8:qui irrident, quod, etc.,
Cic. Off. 1, 35, 128:et ille irridens... inquit,
Suet. Galb. 4:irridens respondit,
id. Tib. 52.—Act., to mock, ridicule, laugh to scorn:bonis tuis rebus meas res irrides malas,
Plaut. Trin. 2, 4, 45:venis ultro irrisum dominum,
id. Am. 2, 1, 40:nos,
Ter. Eun. 5, 7, 17:per jocum deos irridens,
Cic. N. D. 2, 3, 7:Romam atque contemnere,
id. Agr. 2, 35, 96:vos ab illo irridemini,
id. Ac. 2, 39, 123:semel irrisus,
Hor. Ep. 1, 17, 58:perpessus es non irridendam moram,
Plin. Pan. 63, 2:quae irrideri ab imperitis solent,
Cic. Fin. 3, 22, 75:irrisam sine honore ratem Sergestus agebat,
Verg. A. 5, 272:vox praeconis irrisa est,
Suet. Claud. 21:tantam irridendi sui facultatem dare,
Cic. Div. 2, 17, 39.— Aliquem irrisum habere, to make a laughing-stock:me impune irrisum esse habitum,
Plaut. Ep. 3, 4, 83.—Hence, irrī-denter, adv., jeeringly, scoffingly (anteand post-class.): petit, Laber. ap. Charis. p. 181 P. (Com. Fragm. v. 93 Rib.):admonere,
Aug. Ep. 5 med. -
16 ludibrium
lūdī̆brĭum, ii, n. [ludus and, perh., fero], a mockery, derision, wantonness.I.Lit.:(β).quodsi ridicula haec ludibriaque esse videmus,
Lucr. 2, 47:ne per ludibrium interiret regnum,
by wantonness, Liv. 24, 4, 2. —With gen. subj.:(γ).ille (Bias) haec ludibria fortunae ne sua quidem putavit,
i. e. worldly goods, Cic. Par. 1, 1, 8:hoc quoque ludibrium casus ediderit fortuna, ut, etc.,
Liv. 30, 30:inter magna rerum verborumque ludibria,
Suet. Vit. 17:ludibria naturae,
id. Aug. 83.—With gen. obj.:II.ludibrium oculorum specie terribile ad frustrandum hostem commentus,
Liv. 22, 16; cf. id. 24, 44:sive ludibrium oculorum sive vera species,
Curt. 4, 15, 26.—Transf.A.A laughing-stock, butt, jest, sport:B.is (Brutus) ab Tarquiniis ductus Delphos, ludibrium verius, quam comes,
Liv. 1, 56, 9:quibus mihi ludibrio fuisse videntur divitiae,
the sport of, Sall. C. 13:in ora hominum pro ludibrio abire,
Liv. 2, 36:ludibrium soceri,
Luc. 7, 379:pelagi,
id. 8, 710:ventis Debes ludibrium,
Hor. C. 1, 14, 15:ludibrium omnium reddere aliquem,
Just. 9, 6, 6:et vultus et vox ludibrio sunt hominibus, quos non permoverunt,
Quint. 6, 1, 45.—A scoff, jest, sport:(β).qui lubet ludibrio habere me,
Plaut. Men. 2, 3, 45; so,ludibrio aliquem habere,
id. Cas. 3, 5, 19.— Pass.:ludibrio haberi,
Ter. Hec. 1, 2, 74; 4, 1, 11:hosti ludibrio esse,
Cic. ad Brut. 1, 2:legati per ludibrium auditi dimissique,
Liv. 24, 26:per ludibrium exprobrare,
to reproach jestingly, scoff, Curt. 4, 10:nec dubie ludibrio esse miserias suas,
id. 2, 23, 13:aliquem in ludibrium reservare,
Suet. Calig. 23:adusque ludibria ebriosus,
such a drunkard as to be a standing jest, Gell. 15, 2, 2.—With gen. subj.:(γ).Varro ad ludibrium moriturus Antonii,
Vell. 2, 71, 2.—With gen. obj.:C.ad ludibrium stolidae superbiae,
Liv. 45, 3; 45, 41:ludibrio fratris Remum novos transiluisse muros,
id. 1, 7; 9, 11; Just. 36, 1.—Abuse, violence done to a woman:in corporum ludibria deflere,
Curt. 10, 1, 3; 4, 10, 27.
См. также в других словарях:
Laughing Stock — Студийный альбом Talk Tal … Википедия
Laughing Stock (album) — Laughing Stock Studio album by Talk Talk Released 16 September 1991 … Wikipedia
Laughing Stock — Studioalbum von Talk Talk Veröffentlichung 16. September 1991 Aufnahme 1990 91 Label … Deutsch Wikipedia
laughing stock — laughing stocks also laughing stock N COUNT If you say that a person or an organization has become a laughing stock, you mean that they are supposed to be important or serious but have been made to seem ridiculous. The truth must never get out.… … English dictionary
laughing-stock — also laughingstock; 1510s, formed by analogy with whipping stock whipping post, later also object of frequent whipping (but that word is not attested in writing in this sense until 1670s). See LAUGHING (Cf. laughing) + STOCK (Cf. stock) (n.2) … Etymology dictionary
laughing stock — also laugh|ing|stock AmE [ˈla:fıŋstɔk US ˈlæfıŋsta:k] n someone who is a laughing stock has done something so silly that people have no respect for them ▪ The programme has made the U.S. a laughingstock … Dictionary of contemporary English
Laughing Stock (song) — Laughing Stock is a single by the American rock group Grandaddy released in 1998. Title inspired from album recorded by the band Talk Talk. Track listing # Laughing Stock # G.P.C. # 12 pak $5.99 … Wikipedia
Laughing Stock — Album par Talk Talk Sortie 19 novembre 1991 Enregistrement septembre 1990 avril 1991 Durée 43:25 Genre post rock Producteur … Wikipédia en Français
laughing stock — If someone becomes a laughing stock they do something so stupid or wrong that no one can take them seriously and people scorn and laugh at them … The small dictionary of idiomes
laughing stock — [n] object of ridicule Aunt Sally, butt, dupe, fair game, fall guy*, fool, goat*, joke, laughingstock, stooge, target, victim; concept 412 … New thesaurus
laughing stock — ► NOUN ▪ a person subjected to general ridicule … English terms dictionary